ŁOJOTOKOWE ZAPALENIE SKÓRY ( wyprysk łojotokowy ); Zapalenie skóry charakteryzujące się występowaniem zmian rumieniowo – złuszczających na twarzy, w okolicach uszu oraz w obrębie owłosionej skóry głowy.
Etiopatogeneza: choroba wykazuje związek z łojotokiem oraz bytowaniem drożdżaków Malassezia furfur. Nasilaniu się zmian chorobowych sprzyja m.in. wysoka temperatura otoczenia, pocenie się, cukrzyca. Obraz kliniczny: Charakterystyczne zmiany rumieniowo – złuszczające, niekiedy z towarzyszącym świądem, występują w okolicy nosa ( fałdy nosowo wargowo ), brwi, czoła, w przewodach słuchowych zewnętrznych, okolicach zausznych oraz zajmują skóra owłosioną głowy. U niektórych osób choroba może mieć tendencje do częstych nawrotów ( okres jesienno zimowy ).
ŁZS - ŁOJOTOKOWE ZAPALENIE SKÓRY (SEBORRHEIC DERMATITIS)
Ogniska rumieniowe w obrębie owłosionej skóry głowy, zazwyczaj w miejscach obfitych w gruczoły łojowe. Występuje bardzo często, spotykana u większości niemowląt i u wielu starszych osób. Rolę odgrywają dwa czynniki; zwiększenie ilości naskórkowych lipidów i przejściowej kolonizacji przez Malassezia species( lipofilne, zazwyczaj niepatogenne szczepy). Pewną rolę odgrywa również układ immunologiczny, ponieważ zmiany są bardziej nasilone u osób z HIV , AIDS. Z naszego doświadczenia wynika ,że łojotokowe zapalenie skóry nakłada się na łuszczycę i może minimalizować zmiany tego schorzenia.
OBJAWY KLINICZNE;
-Czerwonożółte: rumieniowe ogniska otoczone obwódką poronnych grudek, z niewielkim złuszczaniem ; zmianom towarzyszy niewielki świąd
-Częsta lokalizacja; skóra owłosiona głowy ( łupież), brwi, okolica nosowa małżowiny uszne, okolica zauszna, rzadziej przednia część klatki piersiowej, zmiany obrączkowate lub w kształcie płatka najczęściej występują na plecach.
LECZENIE;
Szampony lecznicze; przeciwgrzybicze (ketokonazol lub cyklopiroksolamina), cynkowe, selenowe lub dziegcie; alternatywą jest regularne mycie. Zazwyczaj mycie głowy jest wystarczające. Na zmiany skórne raczej kremy z imidazolem lub kremy z dodatkiem litu. Większości pacjentom pomagają promieniowanie UV, dziegcie lub słabej mocy preparaty antraliny. W nasilonych przypadkach stosuje się ogólne leczenie przeciwgrzybicze oraz wspomagająco leki przeciwhistaminowe.
